Stel je voor dat je voor een spiegel staat. Maar deze spiegel is anders. Hij weerspiegelt niet alleen je uiterlijk, maar ook de vele lagen van wie je bent. Elke keer dat je in de spiegel kijkt, zie je niet de statische versie van jezelf, maar de dynamiek van je hele wezen. De vraag is niet “wie ben ik?”, maar “wie ben ik vandaag? Wie ben ik dit jaar? In deze fase van mijn leven?” Want net als jij, verandert de reflectie van wie je bent door de tijd heen.

In mijn leven heb ik altijd geprobeerd keuzes te maken en me te richten op één kant van mezelf, maar ik ontdekte al snel dat dat niet mogelijk was. Ik heb vele rollen vervuld en ben er nog steeds een aantal tegelijk: dochter, zus, nicht, kennis, vriendin, moeder, vrouw, collega. En daarnaast heb ik ook vele interesses en talenten, sommige wel met elkaar verbonden, andere niet. Maar het mooiste besef was dat ik niet hoefde te kiezen. Ik mag het allemaal zijn. Ik hoef niet één versie van mezelf te zijn, ik mag de ruimte nemen voor alles wat ik ben.

Mijn reis begon op mijn 14e, toen ik voor het eerst in aanraking kwam met persoonlijke groei. Ik vond het altijd belangrijk om mijn vrienden en vriendinnen te adviseren en hen te begeleiden bij het maken van keuzes die hen verder hielpen. Het gaf me energie, maar het putte me tegelijkertijd uit. Fast forward naar mijn 19e, toen ik zelf in aanraking kwam met reflectie en andere inzichten, nadat ik door faalangst en onzekerheid heen moest breken. Ik had mijn leven namelijk keurig volgestopt met principes, normen, regels en volgeplande agenda's met afspraken en bekritiseerde mezelf vaak als de beloftes aan mijzelf weer eens niet lukte, wat resulteerde in jarenlang migraines, doemdenken en een gevoel van stilstaan.

Gedurende mijn 20er jaren kwam ik steeds weer opnieuw in aanraking met reflectie, steeds weer met een andere insteek, bij therapeuten, loopbaancoaches, life coaches, terwijl ik probeerde uit alle macht een manier van leven te ontdekken waarin ik al mijn verschillende rollen en talenten vooral perfect en moeiteloos uit kon voeren. Toen voelde ik me pas écht vastlopen. Wie ben ik nu eigenlijk? Wat kan ik goed? Waar moet ik me nou op focussen? Hoe kan ik alles combineren? Het was in deze chaos dat ik ontdekte dat de sleutel niet lag in het doen van alles tegelijk of juist het maken van een specifieke keuze, maar in het leren anders kijken. Pas de afgelopen jaren leerde ik teruggrijpen op de natuurlijke inzichten die het leven ons geeft . Door reflectie, luisteren naar mijn lichaam, holistische inzichten en spirituele groei, ontdekte ik gaandeweg steeds meer wie ik werkelijk ben en wat ik "wil worden als ik groot ben". Ik ontdekte dat ik mijzelf niet wilde beperken, en dat ik tegelijkertijd niet kon uitblinken in alles tegelijkertijd. Het ene sluit het andere namelijk niet uit, het betekent alleen leren omgaan met het "hoe" van dit alles...

Zoals ik mezelf elke dag een spiegel voorhoud, wil ik diezelfde spiegel ook voor anderen zijn. Want de spiegel kan elke dag anders zijn. Hoe het licht valt, hoe we kijken, bepaalt wat we zien. Een spiegel kan verblinden, maar ook verwonderen. Het toont de rauwe, authentieke versie van jezelf, in alle vormen en kleuren die jij kunt zijn. Ik wil een spiegel zijn voor anderen, bij wie ze zichzelf kunnen ontdekken, reflecteren en groeien. Niet omdat het moet, maar omdat ze nieuwsgierig zijn naar zichzelf en openstaan voor nieuwe handvatten om hun eigen kracht te vinden, in elke fase van hun leven. Mijn bedrijf is een ruimte waar we samen leren anders te kijken, niet naar wat je zou moeten zijn, maar naar wat jij op dit moment en wellicht het volgende moment kunt zijn. Het is een uitnodiging om jezelf in alle facetten te omarmen, om te ontdekken dat je niet hoeft te kiezen. Jij mag het allemaal zijn, elke dag weer.

Na al die jaren van reflecteren, het zoeken naar mijn pad en het ontdekken van mijn verschillende facetten, weet ik nu eindelijk wat ik wil worden in het leven. Ik wil steeds meer mezelf zijn. In al mijn rollen, in al mijn interesses en talenten, in al mijn veranderingen. 

"Steeds meer mezelf, en dat is precies genoeg."

Groetjes en heel veel liefs,

Patricia